در این دوره، با مرور و گفت‌وگو پیرامون متون کلیدی این چرخش فکری در روانکاوی ، تلاشی جمعی شکل خواهد گرفت برای دستیابی به درکی آغازین از بینشی که رابطه را در قلب تجربهٔ روان‌کاوانه جای می‌دهد؛ بینشی که روان را نه مجموعه‌ای از سازوکارهای درونی، بلکه عرصه‌ای زنده و پویا در دلِ ارتباط با دیگری می‌بیند، و درمان را به‌مثابهٔ فرآیندی میان‌ذهنی در بستر گفت‌وگو و حضور مشترک می‌فهمد.
